Ik begin maandag!

De reis begint! Nou, het lukt niet echt om te beginnen. Al 10 jaar de zoveelste poging om verandering te brengen aan mijn eetgedrag. Daar plof ik neer op de bank! De tweede bord was wel lekker! Wat vreemd... In plaats van energie te krijgen heb ik slaap gekregen. Ik kan wel slapen! De kinderen roepen om aandacht, maar ik zeg dat ik een drukke werkdag heb gehad en moe ben. In mijzelf denk ik dat ik het morgen anders ga aanpakken. De volgende dag begint.... hmmm wat zal ik eens eten? Vandaag heb ik wel  een enorme eetlust! aan het einde van de dag herhaalt hetzelfde proces zich. Alweer vermoeid en alweer de gedachte dat het morgen echt gaat gebeuren. De Ademhaling wordt steeds slechter lijkt wel. Telkens een diepe zucht, die buik zit weer goed vol.

Wat is er met jou gebeurd dan?

Wil jij de boodschappen doen, schatje? Ja tuurlijk hoor reageer ik. Op naar de supermarkt en ik zoek bij de toetjes. Ik neem een vla in mijn hand en ineens hoor ik een vrouwelijke stem :'' dat is niet goed voor je! Ik kijk beschaamd achterom om te zien wie dat zei. Het is een achterbuurvrouw. Ik kijk haar aan met een glimlach en kijk om me heen of er meer mensen zijn die het gehoord hebben. Het doet me ook denken aan het moment dat ik met mijn broers een loempia wil eten op de markt. Ik zie een man in mijn ooghoek naar mij kijken. Ik kon al raden wat hij wilde zeggen. Ja hoor het moment dat mijn oog zijn richting op ging, kwamen de woorden, dat is niet goed voor je!  Je zou denken dat ik niet meer zal eten op een moment dat iemand zoiets tegen me zegt, maar nee hoor het tegenovergestelde is waar. Ik heb op die dag juist veel gegeten. De opmerkingen van mensen was ik helemaal zat. Het was bijna een gewoonte geworden dat mensen op mij af kwamen en iets moesten zeggen over mijn uiterlijk. Wat is er met jou gebeurt dan? Nou, hoe moet ik hier nou op reageren? ( ja dik geworden, weet ik ook wel!) 

Maandag ga ik echt beginnen!

We gaan maar weer in het weekend bij de schoonouders eten. Er wordt in overvloed eten gemaakt en natuurlijk weer in overvloed gegeten. Aan tafel na het eten elke keer de zelfde grap, maandag ga ik echt beginnen! Vele maandagen zijn voorbijgegaan. Soms wilde ik nog wel een goede start maken, maar de eerste de beste tegenslag, leidde mijn voeten naar de keuken en alsof elke hap winst was ging ik los! Ik prop mijn mond vol met zoet, zout, vettig, hartig maakt niet uit wat het is, als het mij maar even dat gelukkige gevoel geeft. Na afloop voelde ik me niet gelukkig, maar eerder beschaamd. Wat zouden mensen wel niet denken als ze me zouden zien. 
Mijn grote vijand ( de weegschaal ) ben ik al een tijdje niet op geweest.. Zou er dit keer 5 of 10 kilo bij op gekomen zijn. Ach laat maar ik ga niet wegen. 

De knop is om!

De grote dag is aangebroken. Weer een poging gedaan! Maar nu lijkt het wel te lukken. We zijn ineens al een paar weken verder en de motivatie blijft. Het gaat goed! Elke avond ben ik in de sportschool. De eerste dag kon ik geen 5 minuten op de crosstrainer. Voor ik het wist stond ik er 2 uurtjes op een dag op. De eerste 5 tot 10 kilo's zijn er al af. WAuwww, het lukt echt! Dit keer ga ik niet opgeven. Naar mijn omgeving ben ik heel erg duidelijk en radicaal. Kom even niet aan mijn tijd. Accepteer dat ik nu een belangrijke taak heb, dit is nu een onderdeel van mijn leven en kom daar niet aan. 

Ik ga door! 3 kilo minder, nog 5 kilo eraf het houdt niet op! Psychisch gebeurt er ook heel veel. De ene keer denk ik dat ik al afgetraind ben en een ander moment denk ik dat ik nog geen grammetje kwijt ben en nog steeds even dik ben als in het begin. Ik vraag om de haverklap aan de mensen die dicht bij me staan, kun je wel zien dat ik afgevallen ben?  

Het gaat ineens best wel hard. Mijn vrouw draait ook overuren, want er wordt heel veel was gedraaid vanwege het vele sporten. Elke dag, soms wel 2 keer op een dag was ik in de sportschool en zweette druppel voor druppel de vetjes van mijn lijf af. Overal waar ik kwam is het eerste wat ik kenbaar maak, ik eet liever gezond.
 Ik merk dat mijn ademhaling stukken beter wordt en ik heb al meer zin om te spelen met de kinderen. Ik voel me minder vermoeid, sterker nog ik at veel minder en gezonder maar ik had zoveel energie, ik wist niet meer wat ik met mijn energie moest. 

Iedereen is adviseur!

Tijdens mijn reis kwam ik een gevaar tegen. Jongens met vergelijkbare postuur kwamen op mij af. Ze zien mij als een soort vergelijkingsmateriaal. Vaak werd de vraag gesteld, hoeveel weeg je nu? Ik gaf er netjes antwoord op. Aan de reacties was te merken dat ze zichzelf met mij vergeleken. Ik merkte dat ik spijt kreeg dat ik het had gezegd. Toen besloot ik aan niemand meer mijn gewicht te vertellen. Dit is mijn persoonlijke weg, niemand hoeft zich te vergelijken met mij. Als ik mijn doel heb behaald zeg ik mijn gewicht wel.
Daar komt de volgende goed bedoelde adviseur : pas op he, niet te snel gaan! 
Als ik hard ga, wat gaat het jou aan dacht ik in mezelf. Als ik nu na jaren eindelijk de kracht heb, eindelijk dat het me lukt, wil jij mij nu remmen? Goed bedoeld, maar nee, ik ga hard en ik doe het op een gezonde manier. Sterker nog ik voel me top-fit. Misschien nog wel fitter dan jongens die een stuk jonger zijn.
 
De ene adviseur is weg, komt de volgende : Eyy, je moet niet te dun worden he! 
Ook weer een leuke motivatie, ik heb nog 20 kilo te gaan om mijn streefgewicht te behalen, omdat ik nog veel te veel weeg. Maar nee hoor ik moet afremmen. Deze advies gooide ik in de prullenbak. Ik ga toch liever door en neem volledig afscheid van het dik zijn. Ik wil zelf ook zeker niet ongezond dun worden. Maar laat me wel toe om een gezond gewicht te behalen. 

Complimenten!!

Nog meer kilo's kwijt. Nu begint het echt op te vallen. Overal waar ik kom beginnen mensen het gesprek, wat ben je afgevallen of wat zie je er goed uit. Je ziet er echt fit uit man!! 
Ook is de kledingkast ineens kleurrijker geworden. Ik ben ineens niet meer achter de spiegel weg te slaan en mijn grote vijand (de weegschaal) is ineens mijn vriend geworden. mensen maken een grap inclusief mijn vrouw en mijn kinderen. Sta je weer voor de spiegel?
Gezond eten is niet meer een uitzondering, maar is mijn nieuwe basis geworden. Ik zal altijd waakzaam blijven, maar ik weet vanaf nu dat ik de baas ben geworden over mijn eetgedrag. Ik voel me stukken beter en hoop dat ik ook anderen kan motiveren om deze stap te nemen.